O historii Tęczowego Teatru słowami twórczyni - Marty Hebdy:
Muzyka i ruch sceniczny , wiemy to nie od dziś, są doskonałą terapią. Dla naszych dzieciaków cykliczne zajęcia muzyczno-rytmiczne już od pierwszego spotkania były znakomitą okazją do treningu małej i dużej motoryki, tak potrzebnej w różnych życiowych i codziennych sytuacjach. Od 1998 roku spotykaliśmy się by potańczyć, pośpiewać i poznać się lepiej, by móc pracować w parach czy w większej grupie. Odbyły się pierwsze publiczne występy: w Parku Jordana, na Bulwarach Wiślanych, i oczywiście na Rynku pod Ratuszem. Ale prowadząca zajęcia wyszła za mąż i wyjechała z Krakowa. Szkoda by było zaprzestać tych ruchowych zajęć, zawiązanych przyjaźni i obycia się już ze sceną naszych podopiecznych. Niewiele się zastanawiając – napisałam pierwszy scenariusz.
Potem drugi, trzeci… w sumie dwanaście – oprawiając słowem i muzyką.
Niezależnie od umiejętności aktorskich każdy nasz aktor – tak uważam – powinien na scenie wypowiedzieć choć jedno słowo, zaś utwory – znane, lubiane, „pod nogę” jak to mówią, ale i pełne mądrości takie jak np. piosenki Marka Grechuty obecne w paru spektaklach – winny być muzycznym wsparciem spektaklu.
Lista spektakli (w nawiasie podane są otrzymane nagrody)
1. Z bajką przez Europę (Mała Buławka)
2. Koty (Duża Buława)
3. Serwus Panie Andersenie (Średnia Buława)
4. Nadejście lata (Duża Buława)
5. Nasza klasa (Duża Buława)
6. Znak czasu (nagroda za scenariusz)
7. Ziemia nasza planeta (dyplom)
8. Tolerancja (wyróżnienie)
9. Cztery pory roku (Duża Buława)
10. Tolerancja (wyróżnienie)
11. Dzień w Sewilli (Duża Buława)
12. Jasełka
Choreografia do spektakli
Z biegiem czasu nasi aktorzy niezłomnie trwali przy zajęciach teatralnych i tym samym byli coraz lepsi. Stąd pomysł by proste układy ruchowe zastąpić bardziej wyszukanym układem tanecznym.
I tak, wyśmienite układy ruchowe stworzyła Ewa Łukasik-Tokarz, której pasją był taniec, a naturalnym darem umiejętność pracowania z młodzieżą niepełnosprawną. Sama opracowała choreografię do spektakl muzyczny pt. „Wiosna”, który został nagrodzony Dużą Buławą na przeglądzie teatrów Osób Niepełnosprawnych .
Świetną choreografię stworzyła pani Katarzyna Prządo (specjalistka od flamenco) do spektaklu pt. „Dzień w Sewilli”. Z kolei, tematyka kultury romskiej stała się motywem spektaklu pt. „Z taborem cygańskim,” przy którym pracowali Łukasz i Kasia – nauczyciele z placówek specjalnych. W pracy choreograficznej pomagała nam jeszcze Jadwiga Klimowicz, szefowa Teatru Słowa i Tańca, w którym przez parę sezonów mieliśmy do dyspozycji lokal i scenę.
Lista miejsc, w których występował Tęczowy Teatr
- na Rynku Krakowskim wielokrotnie jako zwycięzcy eliminacji o Buławę Lajkonika,
- „Dzień w Sewilli” oceniało jury w Lublinie dokąd wyjechaliśmy na występy,
- W Krynicy-Zdroju gdzie oklaskiwali nas nauczyciele Szkoły Podstawowej, dwudniowy wypad był skutkiem zabiegów Niny Chudyby pracującej w ZSS nr 4 na Zakątku. Pani pedagog jako kierownik kursów oligofrenopedagogiki dla nauczycieli od lat zaprasza nas abyśmy nauczycielom kończącym takiż kurs pokazali „Naszą klasę” – co też się dzieje;
- w „Kotłowni” klubie Politechniki Krakowskiej, gdzie bili nam brawo nauczyciele akademiccy na czele z rektorem. W klubie „Bakałarz” Uniwersytetu Pedagogicznego, w klubie „Gwarek” AGH, gdzie został pokazany spektakl pt. „Jestem” autorstwa Oli Barczyk pracującej w SCKM przy ulicy Wietora, gdzie też wcześniej braliśmy udział w występach otrzymując statuetkę patrona ulicy;
- w Szkole Integracyjnej w Zabierzowie Bocheńskim byliśmy też oklaskiwani przez uczniów i grono pedagogiczne szkoły funkcjonującej w DPS-ie przy ulicy Ułanów w Krakowie;
- „ Dzień w Sewilli” pokazaliśmy na pikniku w Radwanowicach;
- na ziemniaczanych piknikach, na które zaprosił nas proboszcz kościoła w Więckowicach, bili nam brawo mieszkańcy okolicy;
- Na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie podczas obchodów Światowego Dnia Osób z zespołem Downa, w sali teatralnej Kościoła św. Jadwigi, w Fortach Kleparskich;
- W Podolanach podczas Przeglądu Twórczości Scenicznej Osób Niepełnosprawnych;
- Jasełka, do których napisałam scenariusz oklaskiwała młodzież z „Siemachy” i zaproszeni goście do Dworku Białoprądnickiego. W tymże Dworku w grudniu 2017 aktorzy z Tęczowego Teatru zatańczyli poloneza, nasz polski taniec narodowy, który rozpoczyna obecnie realizowany spektakl pt. „Jaka to melodia”. Tu układ choreograficzny opracowała wspaniała nauczycielka Agata Rozmus. Krąg aktorów poszerzył się i praca z 15 -stką aktorów z niepełnosprawnością intelektualną jest bardzo trudna – jednakże polonez w ich wykonaniu był bardzo widowiskowy.
Wolontariusze i aktorzy Tęczowego Teatru
Tu należy wspomnieć o niebagatelnej roli wolontariuszek, które wspierały na próbach i w pracy scenicznej naszych aktorów.
Aktorami, którzy w teatrze od samego początku są: Maria Kalisz, Agnieszka Gryz, Urszula Jaskółka, Joanna Kozendra, Magda Hebda, Jerzy Godawski, Adam Grudnik, Jan Trela, Dariusz Honkisz, Marcin Grzegorski.
Dołączyli: Urszula Chachlowska, Natalia Opoka, Katarzyna Frączek, Piotr Warchoł, Rafał Ogórek.
Sumując chciałabym napisać, że każde zajęcia, każda próba musi nieść radość naszym aktorom, którzy są już dorosłymi ludźmi, mniej lub więcej doświadczonymi aktorami czy też tancerzami. Jedni łatwiej i szybciej opanowują powierzone im zadanie, drudzy wymagają nieustannego wsparcia ale przede wszystkim, powinni się dobrze bawić…. a przy tym czegoś się nauczyć, w myśl mądrej maksymy pedagoga Glena Domana „Im więcej zabawy, tym więcej nauki”
